Jak zrujnować przyjaźń?

Niedawno wraz z przyjaciółką zdałyśmy sobie sprawę, że nie spędzamy ze sobą tyle czasu, ile byśmy chciały. Stwierdziłyśmy, że najwyższy czas coś z tym zrobić, tylko co?

Zaczęłyśmy się zastanawiać i ustaliłyśmy, że zaplanujemy nasz czas i wpiszemy go do kalendarzy. Ustaliłyśmy, że musimy jak najlepiej wykorzystać wspólne chwile. Stworzyłyśmy własny sposób oceny tego czasu. Chciałyśmy być pewne, że nasze spotkania będą tak znaczące, jak to tylko możliwe. Czy słuchałyśmy z uwagą? Czy unikałyśmy mówienia o rzeczach nieistotnych i rozmawiałyśmy tylko o tym, co ma znaczenie? Czy każda z nas poświęciła czas zarówno na mówienie, jak i na słuchanie? Czy po spotkaniu pamiętamy to, co powiedziała druga osoba? Czy wycisnęłyśmy z tego czasu wszystko, co tylko możliwe?

To oczywiście zmyślona sytuacja. W rzeczywistości zamieniłoby to przyjaźń w obowiązek i pozbawiło ją wolności. Takie szczegółowe ocenianie połączone z introspekcją sprawia, że przyjaźń traci ciepło i życie. Pozostaje zestaw zasad i wzajemne żale. Tak naprawdę to doskonały sposób na zrujnowanie bliskiej przyjaźni.

Jest jednak wielu chrześcijan, którzy właśnie w ten sposób traktują relację z Bogiem. Wiara chrześcijańska to bliska więź z samym Bogiem, relacja, w której my mówimy, a On słucha i w której również Bóg mówi, a my słuchamy. Mówimy do Boga poprzez uwielbienie i modlitwę, a Bóg mówi do nas przez Pismo Święte i Swojego Ducha. To niezwykły i wyjątkowy przywilej.